Receptura każdego piwa powstaje prawdziwie rzemieślniczo, w warunkach domowych. Dodane do różnych gatunków bardziej spotykane Mango, Marakuja, czy też odjechane dodatki w postaci liści bambusa (link do filmu na yt), czy przefermentowanych owoców rokitnika z nalewki (zdjęcie Rokita). Wszystko przechodzi pierwszy test piwowarstwa domowego. Jeśli masz ochotę ocenić smak nowości, które jeszcze nie trafiły na sklepowe półki - zapraszam śmiało. Postaram się podzielić.
Przepis rodzi się z pomysłu. Ten zaś - z nowo próbowanego dania, innowacyjnego połączenia kosztowanych smaków, eksploracji innego kulturowo bądź kulinarnie miejsca. W każdym razie musi pojawić się błysk.
Tutaj nie może być kompromisów. Wszystko, co trafi czy to do kotła, czy tanka - zawsze musi być naturalne i najwyższej jakości. Bez aromatów i sztucznych dodatków.
Wyjątkowy dzień dla każdego piwa. To tutaj łączymy pomysł i i przepis z ogromną ilością wody, która w różnych temperaturach wyciąga z dodanych składników to, co najlepsze. Wtedy też po raz pierwszy możemy ocenić wstępny smak i kolor brzeczki, której nadal jeszcze nie możemy nazywać piwem.
Do brzeczki dodajemy odpowiednie drożdże. I w tym momencie cały ciężar pracy przejmują właśnie one, zaczynając tworzyć piwo. My możemy jedynie oglądać wydobywające się bąbelki dwutlenku węgla, będące pochodną przemiany cukrów w alkohol. I czekać.
To chyba najtrudniejszy dla niecierpliwych etap 😉 Niby wszystko gotowe, ale żeby efekt był taki jak zaplanowaliśmy - piwko musi sobie poleżeć na leżaku. Nie tylko w słoneczną pogodę. Nawet w zimie… Ale to najprzyjemniejszy etap nie tylko dla samego piwa. Jest to też czas, kiedy korzystając ze „świńskiego ogona” mamy możliwość kosztować świeżego piwka obserwując jednocześnie jak dojrzewa, a jego smak zmienia się z upływem czasu.
I na koniec najbardziej wyczekiwany moment. Kiedy tym, co kosztowaliśmy podczas ostatnich tygodni możemy wreszcie się podzielić. Z przyjaciółmi, klientami, ze światem. Zdrowie!
